1905’te Rusya’da bir Ana’nın ve 1 Mayıs’ın öyküsü

1900’lerin başında Rusya’da işçi sınıfının çalışma ve yaşam koşulları çok kötüydü. Sanayi işçileri günde 11 saat çalışırken işçilerin büyük bir kısmı 12 saatin üzerinde çalışıyordu. Avrupa ülkeleri arasında en düşük ücreti alanlar Rusya’daki sanayi işçileriydi. Sendikalaşma ve grev hakkı yoktu. Gösteri yapmak yasaktı. İşçilerin yaptığı her eylem kanla bastırılıyordu. Buna rağmen işçiler örgütleniyor, greve çıkıyor, gösteriler düzenliyordu. 1905 yılında işçilerin 8 saatlik işgünü, çalışma koşullarının iyileştirilmesi ve adil ücret talepleriyle başlayan grevler giderek siyasallaştı ve bir devrime dönüştü. 1905’te Rusya otokrasisini sarsan devrim, ne yazık ki başarıya ulaşamadı. Ancak işçiler yeniden örgütlenecek, ayağa kalkacaktı ve bu kez başaracaklardı.

1905 devrimi Rusya’daki aydın ve sanatçıları da etkisi altına almıştı. Bunlardan biri olan ressam Boris Kustodiev işçilerin mücadelesinden o kadar etkilenmişti ki 1906 yılında Putilov fabrikasında çalışan işçilerin 1 Mayıs gösterisini tuvale aktararak ölümsüzleştirdi. Köklerini en derinlere salan bir ağaç gibi güçlüdür 1 Mayıs geleneği. Büyüyüp gelişen Rusya işçi sınıfı bu geleneğe bağlanıyor. 1 Mayıs’ta kızıl bayraklarıyla fabrikalarından çıkıp yürüyen Putilov işçileri tarih yazmaya hazırlanıyorlar. Onlar buzu kırıp suyun önünü açacaklar. Onlar Parsons’ın ifadesiyle dizleri üzerine çöktürülen insanlığı ayağa kaldırmaya girişecekler!