Yayın akışımızın sunuşunda şöyle yazmıştık: “1 Mayıs, tüm bu farklıkları aşan ve milyarlarca emekçiyi birleştiren bir gündür. İşçi sınıfının sömürüye karşı mücadelesinde simgeleşen 8 Mart ve özellikle de 1 Mayıs dışında hiçbir özel gün ve bayram tüm bu farklıkları aşıp milyarlarca insanı aynı bayrak altında birleştiremiyor. Bir düşünelim, bu muazzam bir şey değil mi? Afrika’nın derinliklerinden Latin Amerika’ya, Türkiye’den Çin’e, oradan Avustralya ve Avrupa’ya farklı din, dil ve renkten insanlar kardeşlik duygularını kuşanarak sömürüye, savaşlara, baskı ve zorbalığa karşı çıkıyor.”
1-foto-guney-afrika-1989.webp [1]
2-foto-filistin_1985.webp [2]
Yüzümüzü Avrupa’dan Afrika’ya, Latin Amerika’ya ve oradan Asya’ya çevirdiğimizde aynı nehri görürüz. Bu, sömürüsüz bir dünya için ter akıtılan devasa bir nehirdir. Çünkü 1 Mayıs, ezilen, horlanan emekçi insanların, yani haklı olanların birbirine sahip çıkmasını, o muazzam uluslararası dayanışma duygusunun gelişmesini sağlıyor. Sömürü düzeninin insana enjekte ettiği olumsuz duyguların nasıl aşılabileceğini ve gerçek insani duyguların nasıl üretileceğini de gösteriyor.
3-foto_iran_1979.webp [3]
Güneşli Mayıs, Japon sınıf kardeşlerimizin işçi eylemlerinde sıklıkla söylediği bir marş. 1940’larda yazılan sözleri nasıl da güzel anlatıyor işçi sınıfının kapitalist sistemden kurtuluşunun yolunu: “Ey, dünyanın her yerinden işçiler, birleşelim!”. Marş 1960’lı yıllardan itibaren 1 Mayıs alanlarında, işçi mücadelelerinde coşkuyla söyleniyor.
Marşın bestecisi Tadasuke Seki, aynı zamanda Japonya’nın Şarkı Söyleyen Sesi isimli hareketin üyesi ve hareketin kurucusu soprano Akiko Seki’nin kardeşi. Bu hareket “İşçi Sınıfının Mücadelesi için Şarkı Söyleyelim” sloganıyla yola çıkmış ve fabrikalarda, işçi mahallelerinde, okullarda işçi koroları kurulmasını sağlamış. İşçilerin birliğine ve mücadelesine işçiler için, işçilerle beraber şarkılar söyleyerek katkı sağlamış...