Arkadaki binada bu alan 1 Mayıs alanı yazıyor. İKD’li kadınlar, başlarında kızıl çatkıları, yakalarında kızıl karanfilleriyle 1 Mayıs alanındalar. “İmalat-ı Harbiyeli Kadınların Geleneğini Sürdürüyoruz” diyorlar. İmalat-ı Harbiye, Osmanlı’da ilk işçi örgütlenmelerinin filizlendiği işletmedir. İKD’li işçi kadınlar geleneğe tutunmuşlar.
Sınıfımızın kırmızı çatkılı kadınları talepleriyle çıkmışlar alanlara… İran Devrimi’ni selamlıyor birisi tuttuğu dövizle, devrime güç veren İranlı kadınları selamlıyor. Dizi dizi dövizler… Demokrasi istiyorlar, barış istiyorlar. Artan saldırılara karşı evlatlarının, kardeşlerinin can güvenliğinin sağlanmasını istiyorlar. Sohbet ediyor sınıfımızın kırmızı çatkılı kadınları; dikkatlice arkadaşını dinliyor birisi, diğeri etrafı süzüyor, hafifçe tebessüm ediyor birisi…
El ele tutuşan işçi kadınlar, işyerlerine kreş istiyorlar. Kenarda duran DİSK görevlilerinin hemen arkasındaki kitle, umudu diri tutan sınıf kardeşlerini alkışlıyor. Fotoğrafın çekildiği yıldan, 1979 yılından bir şiirle kapatıyoruz bu bölümü de… Kadınların Sesi gazetesine Sema Öztek adlı işçinin gönderdiği bir şiirle:
“Bir damla su ile yeşermeye hazır
Tohum
Bir’e on
Bir’e yüz vermek için can atan
Topraklarımız gibi
Biraz kırgın, biraz üzgün
Ama hep ümitli
İçten
Sıcacık
Ve dostça bakan gözleriyle
Bekliyorlar.
Sabır taşına inat
“GÜNEŞLİ GÜZEL GÜNLERİ”